Στο μοναστήρι της Αγίας Κυριακής

6 προς 7 Ιουλίου 2019

Χοροστατούντος του Πρωτοσύγκελου της Μητρόπολης Τρίκκης Αλέξιου και με την παρουσία πολλών ιερέων της περιοχής, τελέστηκε το Σαββάτο το απόγευμα, στις 6 Ιουλίου, παραμονή της Αγίας Κυριακής, πανηγυρικός εσπερινός με αρτοκλασία, στο ομώνυμο μοναστήρι Νεράιδας. 

Μειωμένη, σε σχέση με πέρυσι, ήταν η παρουσία του κόσμου, παρά το ότι αναμενόταν μεγάλη κοσμοσυρροή, δεδομένου ότι συνέπεσε η γιορτή με τη μέρα διεξαγωγής των Εθνικών Εκλογών. Ανεξάρτητα όμως της παρουσίας κάθε φορά περισσότερων ή ολιγότερων προσκυνητών, γεγονός είναι αναμφισβήτητο, ότι το μοναστήρι της Αγίας Κυριακής, συνεχίζει να αποτελεί προσκυνηματικό τόπο για τους πιστούς που ξεκινούν όχι μόνο από τα γύρω χωριά και τις πόλεις των Τρικάλων και Άρτας, αλλά και από πιο μακρινές περιοχές για να παραβρεθούν εκεί, το βράδυ της 6ης προς 7η Ιουλίου, και "να λάβουν τη  χάρη της Αγίας".

Διαβάζουμε στο βιογραφικό της:

... "Η Αγία Κυριακή ήταν κόρη του Δωροθέου και της Ευσεβίας. Αυτοί ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει παιδί. Πράγματι, ο Θεός ευδόκησε, και το χριστιανικό αυτό ζευγάρι, απέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ημέρα Κυριακή, γι' αυτό και της έδωσαν το όνομα Κυριακή. Κατά το διωγμό του Διοκλητιανού, το έτος 282 μ.Χ., οι γονείς της συνελήφθησαν και μετά από ανάκριση βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν από το δούκα Ιούστο. Η δε Κυριακή παραπέμφθηκε στον Καίσαρα Μαξιμιανό, και από εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό, ο οποίος της υπενθύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια. Τότε η παρθένος κόρη του απάντησε: «Ούτε στη νεότητα μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά, όπως τα άνθη και κούφια, όπως οι σκιές. Σήμερα, έπαρχε, είμαι όμορφη, αύριο μια άσχημη γριά. Να κάνω, λοιπόν, κέντρο της ζωής μου την ομορφιά μου; Την αξία της, όμως, τη γνώρισα στις ρυτίδες, που την περιμένουν και στον τάφο που την καλεί. Νόμισες, λοιπόν, ότι θα κάνω την τερατώδη ανοησία, να χάσω την αιώνια λαμπρότητα για να μείνω λίγο περισσότερο στη γη; Γι' αυτό στο ξαναλέω, έπαρχε: είμαι και θα είμαι στη ζωή και στο θάνατο χριστιανή». Εξοργισμένος ο Ιλαριανός, σκληρά τη βασάνισε και διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Αλλά πριν πέσει η σπάθη κι ενώ προσευχόταν, παρέδωσε το πνεύμα της ...".