νεράιδα, κορωνοϊός και άλλα ...
Ένα αλλιώτικο καλοκαίρι ...
Ένα εντελώς διαφορετικό καλοκαίρι ζήσαμε όλοι μας εφέτος. Κύρια αιτία, η αόρατη (και πως να την πολεμήσεις ...) απειλή ενδεχόμενης μετάδοσης του κορωνοϊού, που μας οδήγησε (ως κοινωνία), σε πρωτόγνωρες για όλο το πλέγμα των σχέσεών μας καταστάσεις, σε μια άνευ προηγουμένου αναγκαστική ... αντικοινωνικότητα. Γίναμε όλοι μάρτυρες ακραίων ... αναγκαστικών αντικοινωνικών συμπεριφορών, πρωτόγνωρων για τα δεδομένα, ενός λαού, που είναι απ' τη φύση του εκδηλωτικός, αλλά και εθιμικά «πλασμένος» να ανοίγει την αγκαλιά του και να ανταλλάσσει χειραψίες και φιλιά με το παραμικρό. Να βλέπεις να συαντιούνται αγαπημένα πρόσωπα και αντί ν' ανοίξουν την αγκαλιά τους και να πνίξει ο ένας τον άλλον στα φιλιά, να αρκούνται σε έναν εκ του μακρόθεν τυπικό χαιρετισμό.
Το μεγάλο ερωτηματικό για το χωριό μας, είναι το πως ο φόβος του αυξημένου κινδύνου μετάδοσης του ιού, δεν έδρασε αποτρεπτικά και στην προσέλευση μεγάλου αριθμού επισκεπτών. Ίσως και να το «είδαν» πολλοί, ως μέρος, λιγότερο εκτεθειμένου στον κίνδυνο του κορωνοϊού. Να αισθανόταν δηλ. πιο ασφαλείς στη Νεράιδα, απ' ότι στην Αθήνα και στην πόλη. Όμως η ψυχρή λογική λέει πως και στο χωριό ήταν ανοιχτό το ενδεχόμενο εμφάνισης κρουσμάτων, καθόσον είχαμε σχεδόν κάθε μέρα αφίξεις απ' την Αθήνα και άλλες πόλεις. Ήταν καθαρά θέμα τύχης που δεν υπήρξε ούτε ένα κρούσμα, και όχι "επιβεβαίωση" βαθυστόχαστων αναλύσεων κάποιων περί πολιτικών σκοπιμοτήτων. Που δεν τις αποκλείουμε, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν υπήρξε και θέμα.
Είναι αλήθεια πως σε πολλές περιπτώσεις δεν τηρήθηκαν τα μέτρα προστασίας και γίναμε όλοι μάρτυρες περίεργων και αντιφατικών αντιδράσεων (για τις οποίες φέρουμε όλοι την ευθύνη, καθώς δεν εκπορεύτηκαν από κάποια δημοτική ή κοινοτική αρχή, που έτσι κι αλλιώς ήταν απούσες). Εκεί που δύο πρόσωπα απέφευγαν τη χειραψία και τον εναγκαλισμό, την επόμενη στιγμή έπαιζαν τάβλι ή δηλωτή, σε απόσταση ... αναπνοής. Εκεί που ακυρωνόταν στην πλατεία εκδήλωση παρουσίασης βιβλίου, την επομένη, σε πλήρη συνωστισμό, πραγματοποιούνταν εκδήλωση με δημοτικά τραγούδια, με το πρόσχημα της απαγόρευσης του χορού. Εκεί που ακυρωνόταν το πανηγύρι στην πλατεία, πραγματοποιούνταν όμως η αντίστοιχη θρησκευτική συνάθροιση, με πολύ κόσμο, στην Αγία Παρασκευή. Και κει που ακυρωνόταν το ποδοσφαιρικό τουρνουά, τελούνταν ο καθιερωμένος ποδοσφαιρικός αγώνας γερουσίας και νεολαίας, χωρίς τη λήψη κανενός προστατευτικού μέτρου. Και βέβαια πως να σταματήσεις τη νεολαία, που έβλεπε τέτοιες αντιφατικές ενέργειες, να πραγματοποιήσει κι αυτή τη ... δική της μαζική εκδήλωση. Τέλος καλό, όλα καλά; Δε θα βάζαμε ένα τέτοιο επίλογο, στην προκειμένη περίπτωση. Με δεδομένο τον ασυμπτωματικό χαρακτήρα του ιού και την πολύ εύκολη μετάδοσή του, είναι σα να παίζαμε ρώσικη ρουλέτα. Ευτυχώς η τύχη δεν άφησε τη μπίλια να σταματήσει σε μαύρο τετράγωνο.
Εν μέσω λοιπόν της περιρρέουσας ατμόσφαιρας του κορωνοϊού και με την αόρατη δαμόκλεια σπάθη του να μας απειλεί συνεχώς, είναι αμφίβολο αν, γεγονότα σαν αυτά που παραθέτουμε παρακάτω, καταγράφηκαν στη μνήμη των πολλών, καθόσον κυρίαρχο θέμα -και μ' αυτό άρχιζαν και τελείωναν οι συζητήσεις-, ήταν ο εφιάλτης της ... επερχόμενης επιδημίας.
Πρώτο δείγμα για το τι θα επακολουθούσε με τις διάφορες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνταν κάθε καλοκαίρι στο χωριό, ήταν η ανακοίνωση του Συλλόγου, που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του (www.neraida.net), στις 22 Απριλίου με την οποία ενημέρωνε τα μέλη του, πως εφέτος, λόγω της επιδημίας, δε θα γίνουν οι καθιερωμένες εκδηλώσεις.
Στις 6 προς 7 Ιουλίου, στο ομώνυμο μοναστήρι γιορτάστηκε, τελικά, η μνήμη της της Αγ. Κυριακής, παρουσία του Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών κ. Χρυσοστόμου και με την παρουσία πολλών ιερέων της περιοχής. Η παρουσία του κόσμου, όπως αναμενόταν, αισθητά μειωμένη.
Την επομένη Κυριακή 14 Ιουλίου, γιορτάστηκε, με πρωτοβουλία του Συλλόγου, η μνήμη της Αγ. Κυριακής στο ομώνυμο εκκλησάκι, που βρίσκεται στα Τουρκοβούνια και όπου φυλάσσεται η εικόνα της.
Κανονικά γιορτάστηκε και ο προστάτης των βουνών, Προφήτης Ηλίας, στις 20 Ιουλίου, στο ομώνυμο ξωκλήσι. Αρκετή η παρουσία χωριανών, που τις μέρες εκείνες, συνήθως, αρχίζει η έλευσή τους στο χωριό.
Με ανάμεικτα συναισθήματα δέχτηκαν οι χωριανοί την απόφαση της Πολιτείας να απαγορεύσει την πραγματοποίηση των πανηγυριών. Από τη μια η συναισθηματική φόρτιση στη σκέψη ότι για πρώτη φορά δεν θα γίνει το πανηγύρι. Από την άλλη, η λογική ότι με την απόφαση αυτή, προστατεύεται η δημόσια υγεία, προστατεύεται ο πολίτης από το ενδεχόμενο της προσβολής του απ' τον επικίνδυνο ιό. Έτσι η μέρα της Αγ.Παρασκευής και η επόμενη (2η του πανηγυριού), κύλισαν ήσυχα, με τους χωριανούς στο Βακούφκο και στου Βλαχογιάννη, να σχολιάζουν σε μικρές παρέες τα τεκταινόμενα και να μην μπορούν να χωνέψουν αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση. Η λειτουργία όμως στο παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής έγινε κανονικά, με μικρή, είναι αλήθεια συμμετοχή χωριανών.
Με πρωτοβουλία του Συλλόγου και με τη δέουσα προσοχή πραγματοποιήθηκε η μάζωξη στο ξωκκλήσι του Άη-Θόδωρου, όπου στον προαύλιο χώρο, τελέστηκε η λειτουργία με αρτοκλασία. Οι χωριανοί κατά παρέες, συζητούσαν για το μεγάλο και σοβαρό θέμα της επιδημίας του κορωνοϊού.
Δεν έγιναν οι καθιερωμένες εκδηλώσεις που προγραμμάτιζε κάθε χρόνο ο Σύλλογος (ζωγραφική, θέατρο, αθλητισμός). Δεν έγινε ούτε το ποδοσφαιρικό τουρνουά μεταξύ των ομάδων των γύρω χωριών, από το φόβο του κορωνοϊού. Πραγματοποιήθηκε όμως στο γήπεδο Νεράιδας, ο ποδοσφαιρικός αγώνας Γερουσίας-Νεολαίας, που γίνεται εδώ και δεκαετίες (σκορ για την ιστορία 6-3 υπέρ νεολαίας, που πήρε το κύπελο που αθλοθέτησε το Δ.Σ. του Συλλόγου).
Ακόμα και το εντυπωσιακό γεγονός της κοπής του υπεραιωνόβιου πλάτανου, που επί τρεις σχεδόν αιώνες στόλιζε την πλατεία του χωριού και άφησε ένα κενό στο χώρο και στις καρδιές μας, κάτω από το βαρύ κλίμα της επαπειλούμενης επιδημίας, μπήκε στο περιθώριο. Κι ενώ θα έπρεπε να «γυρίσουμε το Δήμο Πύλης ανάποδα», για τις ζημιές που προκάλεσε το συνεργείο στη βρύση (έγειρε απ' το "χτύπημα" μεγάλου κλωναριού) και το μνημείο (έσπασε ο σταυρός), και να ζητήσουμε άμεση αποκατάσταση, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές - 5 μήνες αργότερα δηλ - η αρμόδια Υπηρεσία του Δήμου «κάνει την πάπια», ο δε κοινοτάρχης μας, μη θέλοντας να ενοχλήσει το Δήμαρχο ή και τον αρμόδιο Αντιδήμαρχο Δημοτικής Ενότητας Νεράιδας (Σωτ. Χατζής), κάπου βρήκε ένα λειψό σταυρό και τον τοποθέτησε στη θέση του σπασμένου, οπότε και προέκυψε το ... παρακάτω αποτέλεσμα.
Άλλα γεγονότα που "σημάδεψαν" το φετινό κορωνοϊοκαλοκαίρι, περισσότερα ή λιγότερο σημαντικά, και μέλλει να αναφερθούν, είναι η μονάδα πουλερικών και μικρών ζώων, η επιλεγόμενη «φάρμα των ζώων», που στήθηκε από δυο χωριανούς μας ("φάρμερς") που φιλοδοξούν να τη μετατρέψουν σε υπολογίσιμη παραγωγική μονάδα και η μανιώδης ενασχόληση με τη "δηλωτή" και το "τάβλι".
Ακόμα να πούμε πως έγινε κανονικά η λειτουργία στη Θεοτόκο στις 15 Αυγούστου, χωρίς να ακολουθήσει και η καθιερωμένη λιτανική μεταφορά της εικόνας της Παναγίας στην εκκλησία του Άη-Γιώργη.
Η λειτουργία και αρτοκλασία που έγινε στο εκκλησάκι του Πάτερ-Κοσμά, με την παρουσία ολίγων χωριανών που παρέτειναν τις διακοπές τους, ήταν και η τελευταία μαζική εκδήλωση του φετινού καλοκαιριού. Το τελευταίο αξιοσημείωτο γεγονός είναι η μεταφορά της «φάρμας των ζώων» σε πιο απομακρυσμένο σημείο από το χωριό.
Και κάτι για τον καιρό. Κύριο χαρακτηριστικό των ημερών οι συχνές βροχοπτώσεις, μικρής όμως διάρκειας. Τούτο είχε ως αποτέλεσμα να απολαύσουμε μια μέρα τη φανταστική εικόνα που δημιούργησε το ουράνιο τόξο, σε μεγάλη έκταση (εγώ δεν τόχω ξαναδεί σε τέτοια έκταση).
Να σημειώσουμε τέλος κι εμείς, αυτό που πολλοί παρατήρησαν, φέτος το καλοκαίρι στο χωριό. Ήταν ένα καλοκαίρι που περιορίστηκε σχεδόν στο μήνα Αύγουστο (να φαντασθείτε τον Ιούλιο μήνα, η Νεράιδα, από άποψη επισκεπτών, θύμιζε Μάϊο). Ένας Αύγουστος, όπου σε όλη τη διάρκειά του, τις αναχωρήσεις από το χωριό, διαδεχόταν αμέσως περισσότερες αφίξεις, με αποτέλεσμα, όπως από πολλούς ειπώθηκε, ο συνολικός αριθμός αυτών που επισκέφτηκαν το χωριό τον υπόψη μήνα, να είναι μεγαλύτερος από κάθε άλλη χρονιά.
Βρε μήπως είναι αλήθεια αυτό που, χάριν αστεϊσμού, ειπώθηκε, ότι δηλ. ο κορωνοϊός δεν «κολλάει» σε υψόμετρο πάνω από 1000;
ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ !!!