... η μοναξιά του Επιτάφιου

Το φετινό Πάσχα θα μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη όλων μας, καθόσον ο εφιάλτης του κορωνοϊού που έχει ενσκήψει εδώ και καιρό και ανάγκασε την Κυβέρνηση να πάρει αυστηρά  μέτρα με σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας, θα ακυρώσει ή θα περιορίσει στο ελάχιστο τις εορταστικές εκδηλώσεις (ξεφαντώματα, γλέντια, ψήσιμο οβελία κλπ). Ακόμα, η καραντίνα που έχει επιβληθεί (δικαιολογημένα), ακυρώνει και τις θρησκευτικές εκδηλώσεις  και οι μέρες αυτές των εορτών του Πάσχα,  βρήκαν ή θα βρουν τον μεν κόσμο στο σπίτι, τους δε ναούς είτε κλειστούς, είτε με κάποιους ιερείς, χωρίς το ποίμνιό τους. 

Όλα τα προαναφερόμενα που κατά κάποιο τρόπο ορίζουν και το εξωτερικό, το εκδηλωσιακό νόημα της μεγάλης εορτής της χριστιανοσύνης, μπορεί για φέτος να ακυρωθούν, αλλά ο  χρόνος κυλά γρήγορα και θα έρθει πάλι η Άνοιξη και το Πάσχα, για να γιορτάσουμε, ίσως και με μεγαλύτερη θέρμη, τα όσα ακυρώθηκαν φέτος λόγω της πανδημίας. Και όσο για τους πιστούς που θέλουν παρά τη σοβαρή κατάσταση να συνωστισθούν στις εκκλησίες για να εκτελέσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, γνωρίζοντες ότι έτσι μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο όχι μόνο τον εαυτό τους αλλά και τους συνανθρώπους τους, μπορούν να κάνουν την προσευχή τους και να παρακολουθήσουν από τις τηλεοράσεις τους, τα θρησκευτικά δρώμενα, "ΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ".

" ... Ο μύθος του Θανάτου και της Ζωής με την επιστροφή της Περσεφόνης στο μπαλκόνι του κόσμου, οι κήποι του Άδωνη, οι Λαζαρίνες, ο Ζαφείρης, τα Εγκώμια, το Έαρ, όλα αυτά που μαγεύουν τα πραγματικά και φανταστικά τοπία της ψυχής μας και προλέγουν ταυτόχρονα το θάνατο και την επιστροφή της αφθονίας της φύσης, δεν χρειάζονται παρά τη μοναχική μας αυτοσυγκέντρωση και περισυλλογή. Η φύση είναι εδώ, στην Ώρα της, όπως πάντα...», σημειώνει η Αικατερίνη Πολυμέρου-Καμηλάκη, επιστημονική συνεργάτης του Κέντρου Έρευνας της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, για να προσθέσει πως " ... Αυτά που θα μας λείψουν είναι οι πραγματικά πλούσιες εκδηλώσεις, που ταιριάζουν στον ψυχισμό μας. Η μελαγχολία της Μεγάλης Πέμπτης και Παρασκευής, η ευωδιά του Επιταφίου, η χαρμολύπη του Πάσχα με τους χορούς και τις διαχυτικές συναντήσεις στις εκκλησίες και τις πλατείες. Όμως, επειδή ο χρόνος είναι κύκλος, η Άνοιξη θα ξανάρθει και η Ανάσταση θα ξαναβρεί την εξωτερική λαμπρότητα. Ας κρατήσουμε προς το παρόν το εσωτερικό και πιο ουσιαστικό της νόημα, τη νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο».