Σ΄ έκαναν σύζυγο για ν'
ασχολείσαι
με όλα, όλη μέρα, σα σκλάβα να
είσαι,
χωρίς εργασία κι εξαρτημένη
στον άντρα - αφέντη, υποταγμένη.
Μάνα σαν έγινες, της στοργής
την αγκάλη
Διάπλατα άνοιξες, με ζέση μεγάλη,
κι αν στον κόσμο έφερες όμορφη
κόρη,
δικό σου το φταίξιμο, όλοι θέλαν
αγόρι.
Μια μέρα αντέδρασες κι εν
συνεχεία
ανέπτυξες δράση, διαχρονία
κέρδισες μάχες, απέκτησες
κύρος
στο τέλος όλοι σ' αποδέχτηκαν
πλήρως
Δίπλα στον άντρα, πήρες πια θέση
Σαν ίση προς ίσο, κοινή συναινέσει,
Μα τ' αυτονόητα που σου 'χαν
στερήσει μόνη κατέκτησες, και δε στα'
χουν χαρίσει!
